نوشته شده در تاریخ دیدگاه ها

کشتی‌های ایرانی چرا در بنادر جهان توقیف و جریمه میشوند؟

کشتی سوخت کم سولفور

کشتی‌های ایرانی به دلیل نداشتن سوخت استاندارد در بنادر جهان توقیف و جریمه میشوند .

کشتی‌ها با آغاز اجرای مصوبه سازمان جهانی دریانوردی مبنی بر استفاده از سوخت کم‌سولفور در ناوگان دریایی از ابتدای سال 2020، اگر از سوخت کم‌سولفور استفاده نکنند در بنادر خارجی توقیف می‌شوند و اجازه پهلودهی به ناوگان ایرانی داده نمی‌شود. همچنین در بنادر خارجی به کشتی‌هایی که از سوخت کم‌سولفور استفاده نکردند سرویس نمی‌دهند و آنها را جریمه می‌کنند.

 مصوبه سازمان جهانی دریانوردی چه بوده است ؟

یکی از مصوبه‌های IMO زمینه کنوانسیون مارپل درباره حفظ محیط زیست بوده، مبنی بر اینکه از ابتدای سال 2020 ناوگان دریای در کل دنیا باید از سوخت کم‌سولفور یعنی با سولفور نیم درصد استفاده کنند.در حال حاضر میزان سولفور مورد استفاده در سوخت کشتی‌ها 3.5 درصد است. این مصوبه از سال 2005 به تمام شرکت‌های کشتیرانی و سازمان‌های دریانوردی در دنیا اطلاع داده شده بود و در ایران هم مکاتبات زیادی برای آغاز تولید این سوخت با نهادهای مختلف انجام شد اما در آن زمان تولید سوخت کم‌سولفور را جدی نگرفتند.این امر موجب شده است که اکنون ناوگان کشتی های ایران با مشکل مواجه شوند.

چالش اصلی تامین سوخت کم سولفور کشتی‌ها کجاست ؟

چالش اصلی در این حوزه زنجیره تامین و توزیع این نوع سوخت است .با توجه به اینکه اهمیت این موضوع در شرکت پالایش و پخش فرآورده ای نفتی درست درک نشده و سرمایه گذاری لازم در زمان مناسب برای تولید این سوخت در کشور انجام نشده است . اکنون تنها پالایشگاه شازند اراک امکان تولید  این نوع سوخت را دارد.پالایشگاه شازند توانایی تولید ماهانه 45 هزار تن تولید سوخت با سولفور نیم درصد را دارد اما در حال حاضر با شرایط موجود می‌تواند 1500 تن تحویل دهد. از سوی دیگر شرکت پخش و پالایش فرآورده‌های نفتی اعلام کرده هر شرکتی که سوخت کم‌سولفور می‌خواهد باید برای تامین این سوخت به پالایشگاه شازند مراجعه کند، این بدان معنا است که حمل این فرآورده به عهده شرکت های کشتیرانی است.

در حال حاضر با توجه به سرمای هوا و عدم توانایی وزارت نفت در انتقال گاز به مناطق سردسیر، ناوگان وزارت نفت درگیر انتقال مازوت به مناطق مختلف کشور است و نمی‌تواند با ناوگان تحت اختیار خود سوخت کم‌سولفور را تا بنادر حمل کند.با توجه به اینکه نیاز صنعت دریایی کشور به سوخت با سولفور نیم درصد 1.5 میلیون تن در سال است، گفت: به طور قطع تنها پالایشگاه شازند نمی‌تواند این مقدار سوخت را تامین کند.

آیا امکان خرید سوخت کم سولفور برای کشتی‌ها از کشور های خارجی نیست ؟

در حال حاضر سوخت با 3.5 درصد سولفور 300 تا 350 دلار در هر تن است که قیمت سوخت نیم درصد سولفور به 750 دلار می‌رسد و کشور سنگاپور این قیمت را برای فروش سوخت کم‌سولفور تعیین کرده است.در حال حاضر حدود 60 تا 70 درصد هزینه‌های یک کشتی را هزینه‌های سوخت شامل می‌شود و با توجه به اینکه سوخت کم‌سولفور در کشوری مانند سنگاپور 750 دلار قیمت‌گذاری شده، تامین این سوخت از کشورهای خارجی 1.5 برابر قیمت‌ها را افزایش می‌دهد که این افزایش قیمت عیناً وارد قیمت تمام شده کالا خواهد شد.

با توجه به اینکه  80 تا 90 درصد کالاها از طریق دریا وارد ایران می‌شوند و اغلب این کالاها هم از کالاهای اساسی هستند ، اگر وزارت نفت و پالایشگاه‌ها نتوانند سوخت کم‌سولفور را در داخل تولید و تامین کنند، شرکت‌های کشتیرانی به ناچار باید این سوخت را از کشورهای

سوخت کم سولفورحتی در صورت اجبار به خرید سوخت کم سولفور از کشور های خارجی ،چالش دیگر نحوه انتقال ارز برای خرید سوخت کم‌سولفور از سایر کشورها است. با توجه به تحریم‌های موجود، امکان انتقال ارز از طریق سیستم بانکی نیست و ما مجبوریم از صرافی‌ها این ارز را منتقل کنیم که آن هم 3 درصد گرانتر تمام می‌شود.خارجی بخرند که این باعث افزایش قیمت تمام شده حمل کالا می‌شود.

 

ماهی گیری امارات از آب گل آلود برای جذب کشتی‌ها

از آنجایی که بندر فجیره در نزدیکی ایران در حال تهیه سوخت کم‌سولفور است، سایر کشتی‌های خارجی برای اینکه بتوانند از سوخت کم‌سولفور استفاده کنند از ایران تغییر مسیر می‌دهند تا بتوانند از سوخت کم‌سولفور استفاده کنند.

راه حل های موجود چیست ؟

یکی از راهکارها نصب اسکرابر است که با این دستگاه می‌توان سوخت با سولفور 3.5 درصد را تسویه و به سوخت با سولفور نیم درصد تبدیل کرد اما مشکل اساسی این است که اسکرابرها فقط قابلیت نصب در کشتی‌های مدل 2013 به بعد را دارند.همچنین می‌توان از  گازوئیل به جای سوخت با سولفور 3.5 درصد استفاده کرد .اما با توجه به اینکه هر لیتر آن 7500 تومان است، صرفه اقتصادی ندارد. از سوی دیگر استفاده گازوئیل در طولانی مدت باعث ایجاد نقص در موتور کشتی‌ها می‌شود.

با توجه به  اینکه وزارت نفت در تولید سوخت کم‌سولفور تعلل کرده است ،لازم است پالایشگاه‌های اصفهان و آبادان هم وارد تولید سوخت کم‌سولفور شوند تا بتوانند بخشی از نیاز کشور را جبران کنند. همچنین سازمان بنادر تنفس یک ساله برای استفاده از سوخت کم‌سولفور به کشتی‌های کاپوتاژی فعال در بنادر ایران بدهد.

 

نوشته شده در تاریخ دیدگاه ها

جایگاه های سوخت ساحلی لازمه رشد صیادی ایران

جایگاه سوخت ساحلی

جایگاه سوخت ساحلی به عنوان یکی از مهمترین زیر ساخت های لازم برای راه انداختن زنجیره ارزش صیادی در کشور محسوب میشود.

در حال حاضر اما «مشکل اصلی این قشر مظلوم ماهیگیر تهیه سوخت برای رفتن به دریا شده و متاسفانه مسئولان امر  بدون تحقیق و  کارشناسی کارت‌های سوخت صیادان شناور را  محدود کرده‌اند به‌طوری که یک صیاد برای تهیه یک یا دو چلیک  ۷۰لیتری هربار به  سختی و به‌صورت هر نوبت ۲۰ لیتر باید سوخت خود را تهیه کند.دلیل این امر عدم وجود جایگاه های سوخت ساحلی به تناسب نیاز در نوار ساحلی کشور است .در نظر بگیرید در سراسر نوار ساحلی کشور که مردم زیادی به کار صیادی در دریا مشغول هستند چطور باید این سختی را تحمل کنند چه بسا بسیاری از صیادان  به دلیل عدم تامین سوخت  از رفتن به دریا محروم می‌شوند و این یعنی خانواده‌ای را از معاش ساقط کردن!

سهمیه بندی نامناسب و عدم وجود سیستم سوخترسانی متناسب با نیاز در سواحل

با وجود اینکه  موضوع سهمیه بندی سوخت برای مصارف دریانوردی و صیادی مشکل مهمی است اما عدم توجه به تامین سوخت سهمیه بندی به میزان مورد نیاز و بر اساس اصول مدیریت زنجیره تامین هم مشکل سهمیه بندی را پیچیده تر میکند.

با سهمیه بندی بنزین و عدم توجه به نوع نیاز و مصرف قایق های صیادی این قشر با مشکلات متعددی در تامین سوخت مورد نیاز خود برای دریانوردی مواجه شدند و اعتراضات گسترده ای در کشور شکل گرفت که در مواردی با پیگیری قوه قضاییه این موضوع حل شد .  (اینجا را بخوانید)

سهمیه‌بندی بنزین یارانه‌ای قایق‌های صیادی بر اساس فرمول جهانی فائو انجام میشود؛ در این فرمول مصرف بنزین براساس میزان دریاروی که حداکثر ۲۱ روز در ماه است و قدرت موتور قایق تعیین می‌شود.سقف سهمیه بنزین یک‌هزار و ۵۰۰ تومانی قایق‌های صیادی یک‌هزار و ۲۰۰ لیتر در ماه تعیین شده‌ که بر این اساس قایق‌های صیادی برای دریافت سهمیه بنزین خود باید در سامانه تجارت آسان ثبت‌نام کرده باشند.به دلیل اینکه ذخائر در ساحل وجود ندارد صیادان مجبور هستند به اعماق دریا سفر کنند و برای امرار و معاش فاصله ای حدود ۶۰ الی ۷۰ مایل طی کنند که برای هر رفت و آمد حدود ۴۰۰ لیتر بنزین نیاز است که دولت ماهانه ۱۲۰۰ لیتر بنزین بیشتر مدنظر قرار نداده است.

 

Ina

 

با توجه به اینکه در هر بندر یا موج شکن ساحلی بین 250 تا 1500 شناور صیادی وجود دارد به طور متوسط در هر شبانه روز نزدیک به 500 هزار لیتر بنزین و نفت و گاز برای هر منطقه نیاز است که با توجه به عدم برنامه ریزی درست توزیع در این مناطق و پراکندگی جغرافیایی نامناسب فروشندگی های سوخت در ساحل عملا یا تامین سوخت مقدور نیست و یا اینکه سوخت مورد نیاز با طی مسافت و افزایش خطرات ایمنی و انحراف فراورده از مسیر قانونی از جایگاههای بین شهری و شهری تامین و توسط روش های نا ایمن به اسکله ها و موج شکن ها حمل میشود.

راهکار جایگاههای سوخت ساحلی یکی از روش هایی است که در دنیا به صورت اصولی و جدی پیگیری شده است و به عنوان مثال در کشور ترکیه نزدیک به 200 جایگاه سوخت در طول 1600 کیلومتر نوار ساحلی وجود دارد و با این روش بهترین زنجیره توزیع و تامین سوخت دریایی در منطقه برای رونق صیادی شکل گرفته است .(منبع)

یونش با عقد قرارداد توسعه 92 جایگاه سوخترسانی دریایی در طول ساحل کشور به دنبال توسعه و بهبود شبکه تامین سوخت دریایی در ایران و رونق خدمات دریایی در سواحل کشور است .