رمز ارز و طرح گشایش اقتصادی دولت و مشکلات آن
ظاهرا در آخرین اصلاحیه، پالایشگاه‌ها مکلف شده‌اند که نفت را از مردم بخرند. همین تعیین تکلیف برای پالایشگاه‌ها خود میتواند زمینه شکست این طرح را فراهم کند.
تجربه شکست خورده ونزوئلا در خصوص رمز ارز با پشتوانه نفت خام
در این خصوص خوب است نیم‌نگاهی هم به تجربه شکست خورده ونزوئلا داشته باشیم. چند سال قبل این کشور به‌منظور مقابله با تحریم‌های آمریکا، از ارز دیجیتال خود با پشتوانه نفت موسوم به «پترو» رونمایی کرد. اما به سادگی و با تحریم آمریکا، ناکام ماند؛ زیرا فروشنده نفت‌خام، دولت است و خریدار نفت هم شرکت‌های بزرگ و پالایشگاه‌های مشخص هستند (مبادلات G۲B). دولت را به راحتی تحریم میکنند و شرکت‌ها هم به دلیل ترس از تنبیه‌های تحریمی، از مبادله سر باز می‌زنند.
رمز ارز بنزین راه حل مشکل است ؟
اما اگر به‌جای نفت‌خام، که یک کالای واسطه‌ای و مورد استفاده شرکت‌های بزرگ و پالایشگاه‌ها است، بنزین جایگزین شود به نظر میرسد نتایج بهتری حاصل میشود. اگر دولت به دلیل تحریم نتواند بنزین تولیدی را به فروش برساند، میتواند این کار را از طریق مردم انجام دهد و بنزین را کمی ارزان‌تر از قیمت صادراتی به مردم پیش‌فروش کند. این طرح مشکلاتی را که در بالا درخصوص نفت‌خام اشاره شد، ندارد؛ زیرا اولا بنزین کالای نهایی است که توسط مردم قابل مصرف است. ثانیا ۴۰۰ میلیون نفر جمعیت در کشورهای همسایه وجود دارد که همگی میتوانند مشتری بالقوه بنزین ایران باشند و با توجه به مرزهای گسترده ایران، میتوان از این ظرفیت استفاده کرد. به این ترتیب پدیده مذموم قاچاق بنزین به موضوع پسندیده صادرات مردمی بنزین تبدیل میشود. به این ترتیب معاملات G۲B تبدیل به P۲P (همتا به همتا) میشود که دیگر به راحتی قابل تحریم نیست.
روش اجرایی برای ایجاد رمز ارز با پشتوانه بنزین
برای این منظور لازم است طرح سهمیه‌بندی بنزین هم به شکل زیر، اصلاح شود:
به‌جای سهمیه‌بندی و قیمت‌گذاری بنزین به شکل فعلی، اولا به هر شهروند ایرانی سهمیه‌ای تخصیص می‌یابد (مثلا هر نفر یک لیتر در روز، جمعا به میزان ۸۰میلیون لیتر در روز). برای این منظور حساب شهروندان به‌صورت دیجیتالی شارژ میشود. در ضمن دولت بخشی یا تمام بنزین مازاد بر سهمیه فوق را نیز به مردم می‌فروشد. همچنین به‌جای پیش‌فروش نفت، بنزین به قیمت صادراتی به آنها پیش‌فروش میشود.
ثانیا سهمیه دیجیتال بنزین که از این طریق به مردم تخصیص می‌یابد، قابل خرید و فروش توسط آنها در بازار ثانویه است. علاوه بر این مردم مجاز هستند که این سهمیه را در خرید سایر کالاها و خدمات نیز به‌کار گیرند؛ مثلا کسی که به سلمانی می‌رود در صورت توافق با آرایشگر، به جای ریال بخشی از سهمیه خود را به او منتقل میکند. به این ترتیب و به همین سادگی یک ارز دیجیتال با پشتوانه بنزین شکل میگیرد. برای این منظور قانون و بستر خاصی نیاز نیست فقط کافی است دولت کارشکنی و مانع‌تراشی نکند.
اثرات این طرح در اقتصاد و جامعه
– تامین مالی برای دولت صورت میگیرد و مردم هم نگرانی از اینکه در آینده نفت روی دست دولت بماند، نخواهند داشت.
– با آزادسازی صادرات بنزین، به سرعت رانت قیمتی و فاصله ارزش داخلی و خارجی بنزین حذف میشود و قیمت بنزین به ارزش واقعی خود نزدیک میشود بدون اینکه فشار آن به شهروندان منتقل شود.
– مردمی که تا امروز دوست داشتند بنزین ارزان باشد طرفدار قیمت بین‌المللی آن خواهند شد چون بنزین مازاد خود را میتوانند صادر کنند (تاجران بنزین‌های خُرد را از مردم می‌خرند و تجمیع میکنند و آن را به‌صورت عمده‌تر که برایشان صرفه اقتصادی داشته باشد، صادر میکنند).
– مهمترین حسن این ارز دیجیتال بنزینی برای شهروندان این است که ارزش آن طی زمان در معرض دست‌اندازی مالیات تورمی نخواهد بود؛ یعنی همان اتفاق ناگواری که هر سال برای ریال روی میدهد! یعنی شهروندان می‌دانند که حداقل در ازای هر واحد از این سهمیه‌ها میتوانند یک لیتر بنزین دریافت کنند. متاسفانه چنین تعهدی درباره ریال وجود ندارد!
– قابل پیش‌بینی است که این ارز دیجیتال به سرعت در کشورهای منطقه تبدیل به یک کالای با‌ارزش شود که اتفاقا برای مبادلات تجاری و دور زدن تحریم‌ها و خلاص شدن از شر دلار و سایر ارزهای واسط نیز مفید است.
– این ارز دیجیتال، برخلاف بیت‌کوین به‌صورت غیرمتمرکز و توزیع شده نیست، به‌طور کامل تحت نظارت دولت قرار دارد و لذا نگرانی بابت فعالیت‌های مرتبط با پولشویی یا خلافکاری وجود ندارد.
در پایان تاکید میشود که چنین ایده‌هایی ابعاد و زوایای متعدد و ناشناخته دارند که نیازمند بررسی دقیق است و بدیهی است که یک‌شبه قابل‌اجرا نیستند. در این راستا پیشنهاد میشود این طرح ابتدا به‌صورت اختیاری و در مناطق کنترل شده‌ای مثل کیش، سپس قشم و مناطق آزاد اجرایی شود و سپس با شناسایی و رفع مشکلات اجرایی به کل کشور تعمیم یابد.
در عین حال طرح پیش‌فروش بنزین به مردم به قیمت صادراتی میتواند از همین امروز اجرایی شود و معطل سازوکار جدید سهمیه‌بندی نماند.
منبع : دنیای اقتصاد
منظور از محصول، کالا یا خدماتی است که به مشتری عرضه می‌کنیم. محصول لزوماً یک چیز قابل لمس و فیزیکی نیست. مثلاً، نه تنها بنزینی که از جایگاه های سوخت می‌خریم یک محصول است، بلکه خدماتی مثل تنظیم باد ،بررسی سیستم سوخترسانی و یا مشاوره در خصوص مشکلات خودرو که توسط پرسنل جایگاه ارائه می شود هم در این مدل یک محصول محسوب میشوند.
منظور از قیمت، همان هزینه‌ای است که مشتری پرداخت میکند تا از محصول (کالا یا خدمات) ما استفاده کند.
بعد اینکه جوانب مختلف محصول را بررسی کردیم و برای آن قیمت تعیین کردیم، وقت آن است که به فکر توزیع محصول در محل‌های مناسب باشیم. اینکه چه کانالی برای عرضۀ محصول (کالا یا خدمات) شما بهتر است، به نوع کسب‌وکار و بازار هدف شما بستگی دارد.
فرض را بر این میگذاریم که شما سه مرحلۀ قبلی را با موفقیت پشت سر گذاشتید. خُب، حالا نوبت چیست؟ یک مرحلۀ حیاتی! در این مرحله شما باید دربارۀ محصولتان صحبت و آن را تبلیغ کنید!
بعد از مدتی کارشناسان بازاریابی دریافتند که در مدل چهار پی یک جای کار می‌لنگد و یک موضوع اصلی به‌نام نیروی انسانی فراموش شده است.این موضوعی است که اتفاقا ما در تمام جایگاههای سوخت کشور با آن دچار مشکلات فراوانی هستیم . اغلب این نیرو های فروش افراد فاقد آموزش کافی و مهارت های لازم در حوزه فروش هستند و بیشتر در نقش نگهبان فعالیت میکنند تا نیروی فروش در خدمت بازاریابی جایگاه سوخت.
منظور از فرایند مسیری است که محصولات (کالا یا خدمات) تا رسیدن به دست مشتری طی میکنند. به بیان دیگر، فرآیند همان مسیری است که ما آن را به عنوان سفر مشتری میشناسیم، و هر چقد این سفر راحتتر باشد، تجربه کاربری بهتری برای کاربر ایجاد میشود.
ساختمان جایگاه سوخت ، دکوراسیون سکوها ، ظاهر پرسنل سکو های سوخت، ظاهر وبسایت، فونت‌هایی که در سایت استفاده می‌کنیم، و در کل محیطی که در آن فعالیت می‌کنیم، همگی به‌نوعی شواهد فیزیکی برند ما را تشکیل می‌دهند.
