امــروزه مســئله ی تامیــن انــرژی، بــه عنــوان یــک معضــل اصلــی بــرای جهــان مطرح شــده اســت. بشــری کــه پیشــرفت خــود را بــه طــور کامــل مدیــون اســتفاده از منابــع ســوخت فســیلی در قــرن انــرژی اســت. امــا در قــرن کنونــی، مشــکل تامیــن انــرژی، بشــر را بــه ســمت تولیــد ســوخت های زیســتی ســوق داده اســت. یکــی از منابــع مهــم کــه اخیــرا تمرکــز زیــادی بــر روی آن شــده، تولیــد ســوخت های زیســتی از چربــی اســتخراج شــده از ریزجلبک هــا اســت. بــا وجــود تلاش هــای فــراوان و تحقیقــات بســیار زیــادی کــه بــرای اســتخراج چربــی از درون ســلول های تــوده ی ریزجلبــک انجــام شــده اســت، همچنــان یافتــن یــک روش مناســب کــه هزینه هــای عملیاتــی معقــول و کارایــی بــالا در مقیــاس صنعتــی داشــته باشــد، در هالــه ای از ابهــام قــرار دارد.
ایده و فکر استفاده از جلبکها و به عبارت بهتر زیست توده دریایی (marine biomass) به سال ۱۹۶۸ برمیگردد که دانشمندی به نام هوارد ویلکوکس برای اولین بار آنرا مطرح کرد و ادعا کرد جلبکها میتوانند به عنوان جایگزین سوختهای فسیلی مثل بنزین و گازوئیل در آینده به کار روند.
ایده و فکر استفاده از جلبکها و به عبارت بهتر زیست توده دریایی (marine biomass) به سال ۱۹۶۸ برمیگردد که دانشمندی به نام هوارد ویلکوکس برای اولین بار آنرا مطرح کرد و ادعا کرد جلبکها میتوانند به عنوان جایگزین سوختهای فسیلی مثل بنزین و گازوئیل در آینده به کار روند. در سالهای دهه ۷۰ پس از بحران نفتی غرب، فکر استفاده از زیست توده دریایی به عنوان جایگزین سوختهای فسیلی به طور جدی در ایالات متحده آمریکا و ژاپن مطرح شد. در حقیقت، بحران نفتی و انرژی که در دهه ۷۰ اتفاق افتاد باعث شد روغنهای گیاهی به عنوان جایگزین بنزین و گازوئیل دوباره در کانون توجه قرار بگیرند، اما تولید تجاری این سوخت تا سال ۱۹۹۰ اتفاق نیافتاد. بر اساس گزارش کمیته ملی بیودیزل آمریکا، میزان تولید روغنهای گیاهی در سال ۱۹۹۰ برابر ۵۰۰۰۰۰ گالون یا ۶/۳۲ بشکه در هر روز بود که این مقدار در سال ۲۰۰۰ به میزان ۷/۶ میلیون گالون یا ۴۳۷ بشکه در روز افزایش یافت. در سال ۱۹۷۸ کمی پس از بحران انرژی، برنامه گونه‌های آبزی که بودجه آن توسط دپارتمان انرژی آمریکا تامین شده بود به منظور بررسی امکان استفاده از گونه های ریزجلبک برای تولید انرژی شروع به فعالیت کرد. در ابتدا این برنامه روی تولید هیدروژن توسط جلبکها تمرکز کرد اما در سال ۱۹۸۲ تولید روغنهای گیاهی از منشاء ریزجلبکی هم به موضوعات تحقیقات آن اضافه شد. از سال ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۶ سعی شد تا تولید سوختهای مناسب برای حمل و نقل بهینه سازی شود و به طور اخص تمرکز روی تولید روغنهای گیاهی از ریزجلبکها بود. در حال حاضر شرکتهایی همچون Sapphire Energy ، Solazyme و Algal Biomass Organization در زمینه تولید تجاری روغنهای به دست آمده از ریزجلبکها برای مصارف حمل و نقل زمینی و هوایی فعال هستند.