اولین مشخصه رنگ بنزین است. بنزین معمولی (بنزین حاوی سرب) صورتی رنگ است. این بنزین درتمامی جایگاه های بین راهی و بیشتر شهرستان ها توزیع می شود. در شهر تهران بنزین معمولی توزیع نمی شود.

رنگ بنزین سوپر سبز است. این بنزین به صورت محدود در جایگاه های بین راهی و همه شهرستان ها در برخی روزها توزیع می شود. معمولا اگر طی یک هفته هر روز به یک جایگاه مراجعه کنید روزی که بنزین سوپر تخلیه می کنند را متوجه می شوید. البته به هیچ وجه همان روز بنزین نزنید.

بنزین یورو 4 نیز سبز رنگ است. بنزین یورو 4 در تمامی جایگاه های تهران وجود دارد.

گازوئیل زرد رنگ است و در بیشتر جایگاه های بین راهی وجود دارد. پمپ های گازوئیل همیشه در ردیف اولی جایگاه قرار دارند.

بعد از رنگ، میتوانید به بوی بنزین دقت کنید. بوی بنزین معمولی و سوپر کاملا متفاوت است. گازوئیل بسیار بد بو است و به آسانی قابل تشخیص هستند. البته بو کردن این مواد اصلا توصیه نمی شود و قرار گرفتن زیاد در مجاورت و استنشاق این مواد سرطان زاست.

سومین راه تشخیص وجود بنزین معمولی یا گازوئیل در بنزین سوپر بررسی بخارات آن روی دست است.

بخار حاصل از بنزین سوپر کاملا خشک است. یعنی اگر دست خود را در هنگام سوختگیری جلوی ورود باک بگیرید دست شما تا انتهای سوخت گیری کاملا خشک خواهند ماند. درصورتی که دست شما چرب شد بنزین معمولی بوده است.

حالا اگر این چربی بسیار بد بود گازوئیل نیز در ترکیب وجود دارد. نشانه اصلی ظاهری وجود بنزین نیز باقی ماندن لکه های سفید بعد از تبخیر است.

این موارد برای تشخیص این سه فراورده از هم کافی است ولی حالا شما در جاده به دنبال پمپ بنزین هستید و نمی توانید در هر جایگاه توقف کنید و این آزمایشات را انجام دهید.

مطمئن ترین راه عدم سوخت گیری در جایگاه هایی است که پمپ گازوئیل دارند.

درصورتی که جایگاهی پمپ گازوئیل نداشته باشد اصلا گازوئیل تخلیه نمی کند که ما نگران ترکیب این مواد باشیم.

شناسایی این جایگاه ها نیز آسان است ابتدا اگر کامیون یا تریلی غیر از کامیون حمل سوخت درحال سوخت گیری بود یعنی جایگاه عرضه گازوئیل است.

درصورتی که خلوت بود به پمپ های دریف اول دقت کنید. اگر به رنگ سفید بود یا نشانه یا تابلویی از گازوئیل بود به دنبال جایگاه سوخت گیری دیگری باشید.