Tag: پمپ بنزین اینترنتی

ونزوئلا در شرایط تحریم ۸۰۰ هزار بشکه نفت صادر می‌کند و به اذعان کارشناسان، ایران نیز می تواند با اصلاح قیمت گذاری نفت در بورس، صادرات نفت را به مقدار قابل قبولی برساند.

به گزارش «تابناک» به نقل از مهر، ونزوئلا از چند ماه گذشته به دلیل کشمکش‌های سیاسی علیه نیکولاس مادورو، رئیس جمهوری این کشور، از سوی آمریکا با تحریم‌های نفتی شبیه ایران روبرو شده است. اما طبق گزارش رویترز در دو ماه (سپتامبر و اکتبر) این کشور باوجود تحریم‌های سنگین آمریکا و اوضاع نابسامان داخلی توانست بیش از ۸۰۰ هزار بشکه نفت به فروش برساند.

حال جای سوال است که ونزوئلا چگونه توانسته در شرایط تحریم این میزان نفت بفروشد؟ ونزوئلا قبل از تحریم وام‌های میلیاردی از روسیه برای اصلاح شرایط اقتصادی خود دریافت کرده بود و پس از تحریم، به جای تسویه نقدی، به روسیه و دیگر کشورها نفت صادر می‌کند. در واقع ونزوئلا کاملاً هوشمندانه نفت خود را پیش فروش کرده است تا در شرایط تحریم مشکلی برای فروش نفت نداشته باشد. ونزوئلا روزانه ۵۰۳ هزار بشکه از نفت خود را به روسیه، ۲۹۲ هزار بشکه به چین و ۱۱۴ هزار بشکه به کوبا صادر می‌کند. این موضوع در حالی است که کشور ایران از لحاظ موقعیت جغرافیایی برای صادرات نفت به روسیه و چین وضعیت بهتری را نسبت به ونزوئلا دارد.

به گفته کارشناسان به نظر می‌رسد ونزوئلا با پیش فروش کردن نفت خود، در شرایط فعلی جای ایران را در بازار این کشورها گرفته است. ایران در شرایط تحریمی سال‌های ۹۰ و ۹۱ با توجه معافیت‌های نفتی آمریکا، به صورت میانگین یک میلیون بشکه نفت می‌فروخت. با تغییر دولت و پس از توافق برجام، به جای اصلاح زیرساخت‌ها، کشور در باد توافق فرو رفت. هر چند ایران توانست در ماه‌هایی حتی دو میلیون تا ۲ میلیون ۵۰۰ هزار بشکه در روز نفت بفروشد. اما این روند ادامه دار نبود و تحریم‌های نفتی دوباره میزان فروش نفت را به هم ریخت؛ تا جایی که طبق آمارهای رسمی اوپک فروش نفت ایران تقریباً به ۲۰۰ هزار بشکه در روز رسیده است.

بورس نفت، شاه‌راه برون رفت ایران از تحریم نفتی

به گزارش خبرنگار مهر، اگرچه مسئولان ایران دیرهنگام و همزمان با تحریم‌های نفتی در آبان ماه ۹۷ برای مقابله با این تحریم‌ها، بورس نفت را راه‌اندازی کردند و در سال ۹۸ طرح عرضه نفت در بورس با تصویب مجلس شورای اسلامی شکل منظمی را به خود گرفت. اما طرح عرضه نفت در بورس یک حرکت رو به جلو برای مقابله با تحریم‌ها بود. زیرا فروش نفت ایران را از بخش دولتی شرکت ملی نفت خارج، و پای بخش خصوصی را به این تجارت باز کرده است. باید به این نکته توجه کرد که رونق یافتن تجارت نفت در بورس نیازمند اجرای اصلاحاتی در مسیر بورس نفت است؛ به هر حال در شرایط تحریم خرید نفت برای خریداران هزینه بسیار زیادی دارد.

بخش خصوصی به راحتی حاضر به ورود به تجارت پرریسکی مثل نفت ایران نخواهد بود. این ریسک‌ها تجارت با نفت ایران را به قدری خطرناک کرده است که بخش‌های خصوصی خرده‌پا شاید کل سرمایه خود را در خطر ببیند. ریسک‌هایی که از آن به عنوان هزینه‌های تحریم یاد می‌شود.

اسدالله قره‌خانی، عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی نبود تخفیف‌های مناسب را معضل بورس نفت دانسته و گفته است: دولت باید با اعطای تخفیفات مناسب شرایط را برای سرمایه‌گذاران در بورس مهیا کند. اگر قیمت نفت از شرایط فعلی ارزان‌تر شود بخش خصوصی رغبت بیشتری برای خرید نفت از بورس نشان می‌دهد و می‌توان به موفقیت بورس نفت امیدوار بود.

اگر قرار باشد نفت ایران توسط بخش خصوصی معامله شود دولت ایران باید سعی در کاهش ریسک‌پذیری خریداران و تقبل هزینه‌های تحریم کند. کاهش قیمت پایه نفت عرضه شده در بورس باید به مقداری باشد که ریسک تجارت با نفت ایران را برای بخش خصوصی به حداقل برساند. بخش خصوصی برای ورود به هر تجارتی به میزان سود حاصل از آن تجارت اهمیت می‌دهد.

قیمت‌های نفت عرضه شده در بورس قیمت‌های بسیار بالایی است و تخفیف‌هایی که برای خریداران در نظر گرفته می‌شود بسیار جزئی است.

هدایت الله خادمی، از دیگر اعضای کمیسیون مجلس نیز نظری مشابه قره خانی دارد؛ وی در این رابطه گفته است: باید با توجه به شرایط تحریم قیمت منطقی برای نفت در بورس لحاظ شود. این تخفیف‌ها می‌تواند به ۱۰ دلار هم برسد. البته این مقدار با توجه به شرایط بازار منطقه و نوع مشتریان می‌تواند کمتر یا بیشتر هم شود.

بر اساس آمار، میانگین جهان در میزان تلفات شبکه انتقال توزیع و فوق‌ توزیع برق، ۸.۳ درصد شناخته شده و ایتالیا کم‌ترین میزان تلفات با عدد ۷.۰ درصد و عراق با عدد ۵۰.۶ درصد، بیش‌ترین میزان تلفات برق را دارند

به‌گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایسنا، میزان تلفات برق ایران طی سال‌های ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۷ از ۱۵.۲ درصد به ۱۱.۱ درصد کاهش یافت که بیانگر کاهشی ۴.۱ درصدی است. این میزان کاهش به‌معنای صرفه‌جویی در احداث ۲۵۰۰ مگاوات نیروگاه جدید با سرمایه‌گذاری حدود ۱.۵ میلیارد یورو و کاهش ۸ میلیارد مترمکعب مصرف گاز طبیعی در نیروگاه‌ها در این بازه زمانی است.

تلفات شبکه برق ایران در سال ۱۳۹۷ از تلفات شبکه برق مکزیک، ترکیه و برزیل کمتر بوده است؛ این تلفات ناشی از مقاومت ذاتی سیم‌ها و تجهیزات شبکه در مقابل عبور جریان الکتریکی بوده و میزان آن تابعی از وسعت شبکه، فاصله مراکز مصرف برق از نیروگاه‌ها و نوع و میزان برق مصرفی مشترکان است؛ بنابراین رقم تلفات در کشورهای مختلف ناشی از موارد پیش گفته متفاوت است.

کاهش تلفات به زیر۱۰ درصد که ایران را در کنار کشورهایی مانند اسپانیا قرار می دهد، ممکن است اما به حدود ۵۰۰۰ میلیارد تومان سرمایه گذاری برای اصلاح، بازسازی و توسعه خطوط و پست های برق نیاز دارد که این میزان سرمایه گذاری با توجه به کاهش هزینه های سرمایه گذاری در احداث نیروگاه ها و کاهش مصرف سوخت نیروگاه ها اقتصادی و توجیه پذیر است.

اما یکی از عوامل موثر بر افزایش میزان تلفات، استفاده غیرمجاز از برق است که مقابله با این عامل نیازمند عزم همه سیاست‌گذاران و نیز مقام‌های محلی و گروه‌های اجتماعی موثر است. در این بین، شبکه برق اسپانیا از نظر وسعت، پراکندگی و نوع بار به شبکه برق ایران نزدیک‌تر و قابل مقایسه‌تر است و طبق آمار میزان تلفات برق در ایران ۱۱.۱ درصد و در اسپانیا ۹.۶ درصد تعیین شده است.

بنا بر اعلام توانیر، کمترین تلفات برق مربوط به چین با عدد ۵.۵ درصد و بیش‌ترین تلفات شبکه انتقال توزیع و فوق توزیع مربوط به عراق با عدد ۵۰.۶ درصد است. بعد از عراق، هند با عدد ۱۹.۴ درصد، پاکستان ۱۷.۴ درصد، برزیل ۱۵.۸ درصد، ترکیه ۱۴.۸ درصد، مکزیک ۱۳.۶ درصد، خاورمیانه و شمال آفریقا ۱۳.۶ درصد، بعد از ایران، بیشترین میزان تلفات برق را دارند و کشورهایی که میزان تلفات آن‌ها کمتر از ایران است، می‌توان به پرتغال با ۱۰.۰ درصد، اسپانیا ۹.۶ درصد، کانادا ۸.۹ درصد،‌ آفریقای جنوبی ۸.۴ درصد، انگلستان ۸.۳ درصد کمترین تلفات برق را دارند.

این در حالی است که میانگین جهان در میزان تلفات شبکه انتقال توزیع و فوق‌ توزیع برق ۸.۳ درصد شناخته شده و کشورهای ایتالیا با ۷.۰ درصد، فرانسه ۶.۴ درصد، آمریکا ۵.۹ درصد و چین ۵.۵ درصد کمترین میزان تلفات را در کل دنیا دارد.

در گذشته تا به امروز بسیاری از وسایل نقلیه برای اینکه بتوانند حرکت کنند نیاز به سوخت دارند که استفاده از آن در تمامی وسایل نقلیه الزامی می‎باشد. همانطور که می‎دانید برای وسایل نقلیه مختلف سوخت‎های متفاوتی مورد استفاده قرار می‎گیرد.

 یکی از این وسایل نقلیه عمومی که امروزه بسیار مورد توجه نیز قرار گرفته است هواپیماها می‎باشند که همه ساله هزاران نفر که با بلیط داخلی هواپیماقصد سفر دارند را به مقاصد خود می‎رسانند.

برای به پرواز درآمدن این غول‎های آهنی از سوخت‎های مخصوص استفاده می‎شود که با استفاده از آنها هواپیماها قدرت پرواز کردن را بدست خواهند آورد و مسافرانی را که با تهیه بلیط داخلی قصد انجام پرواز داخلی دارند را به مقاصد مورد نظرشان خواهند رساند.

قبل از اینکه با انواع سوخت هواپیما آشنا شوید بهتر است بدانید که سوخت هواپیما و ترکیباتی که در آن بکار گرفته شده است با تمامی سوخت‎های دیگر وسایل نقلیه متفاوت می‎باشد. این نوع سوخت نسبت به دیگر سوخت‎ها از حساسیت‎های بسیار بالایی برخوردار می‎باشد و همین موضوع یکی از دلایل مهم تفاوت این نوع سوخت با دیگر سوخت‎های بکار گرفته شده در دیگر وسایل نقلیه می‎باشد.

سوخت LP1

این سوخت که برای استفاده در موتورهای هواپیما  توسط فرانک وایت بوجود آمده است از دمای انجماد بسیار پائینی برخوردار است تا در شرایط سخت آب و هوایی نیز همچنان عملکرد خوبی را ارئه دهد و مسافرانی که با بلیط داخلی سام سیر قصد سفر دارند بدون بروز مشکل به مقاصد خود برسند. این نوع سوخت را می‎توان همان نفت دانست که از ویژگی‎های خاصی بهره می‎برد. یکی از این ویژگی‎ها این است که بیشترین گرما را باک هواپیما در واحد حجم تولید خواهد کرد و از قابلیت روغن کاری خوبی نیز برخودار می‎باشد.

سوخت JP2

این نوع سوخت یکی دیگر از سوخت‎های مورد استفاده در هواپیماها می‎باشد که در برخی از هواپیماها مورد استفاده قرار می‎گرفته است. این سوخت در سال 1945 طراحی شد و در همان سال ساخته شد. این نوع سوخت که در هواپیماهایی که برای رساندن افرادی که با بلیط داخلی و خارجی قصد انجام پرواز داخلی را داشتند به مقاصدشان مورد استفاده قرار می‎گرفته است از ترکیب بنزین و نفت تشکیل شده است که در آن نسب استفاده از نفت بیشتر از بنزین بوده است.

سوخت JP3

بهد از دوسال در سال 1947 این نوع سوخت طراحی و ساخته شد و در اختیار هواپیماها قرار داده شد تا مسافرانی را با بلیط هواپینا قصد سفر دارند را به مقاصد مورد نظرشان برساند. در این نوع سوخت از 65 الی 70 در صد از بنزین استفاده شده است و مابقی آن را نفت تشکیل می‎دهد. در این سوخت از بنزین بیشتری استفاده شده است و همین موضوع سبب شده تا دیگر هواپیماها در روشن کردن موتورهای خود در هوای سرد مشکلی نداشته باشند .

سوخت JP4

این سوخت که در ساخت آن از 65 درصد گازوئیل و 35 درصد بنزین استفاده شده است در سال 1951 طراحی و ساخته شده است. این نوع سوخت از فشار تبخیر بسیار پائینی برخوردار بود و بین 2 تا 3 درصد فشار را دارا بود. این کاهش فشار در تبخیر سبب می‎شد که این سوخت در تانک تبخیر نشود و موتور بر اثر تبخیر شدن سوخت خاموش نگردد.

سوخت JP5

این نوع سوخت نسل بعدی سوخت هواپیما بوده است که از نقطه اشتعال بسیار بالایی برخوردار بود و میزان تبخیر آن بسیار پائین بود. هواپیماهایی که از این سوخت استفاده می‎کردند مشکل روشن نشدن موتور در ارتفاعات را نداشتند و در زمینه بهبود چشمگیری داشته‎اند.

JP6

این سوخت نسل ششم از سوخت‎های هواپیما می‎باشد که برای این وسیله نقلیه به بازار ارائه شد. این نوع سوخت برای هواپیماهایی طراحی شده است که از موتورهای جت استفاده می‎کنند و سرعت مافوق صوت دارند و مسافرانی را که با بلیط هواپیما قصد سفر دارند با سرعت زیادی به مقصد مورد نظرشان می‎رسانند.

این سوخت مورد استفاده در دماهای پائین می‎باشد زیرا نقطه انجماد آن 65- درجه فارنهایت است ور از این رو در ارتفاعات بالا نیز قابل استفاده می‎باشد. بسیاری از هواپیماهایی که مسافران آژانس هواپیمایی را که قصد انجام پرواز را دارند جابجا می‎کنند از این نوع سوخت بهره می‎برند.

JP7

در صورتیکه یک هواپیما برای انجام ماموریت‎های ویژه انتخاب شود از این نوع سوخت در آن استفاده می‎شود. در برخی از موارد از این نوع سوخت در هواپیماهای نظامی نیز مورد استفاده قرار می‎گیرد. بدلیل کیفیت بالا در این سوخت این مورد جایگزین مناسبی برای سوخت هواپیما می‎باشد.

در سال 1995 سوخت شماره 8 جایگزین سوخت شماره 4 شد. این اقدام توسط نیروی هوایی آمریکا صورت گرفت. از مشخصات این نوع سوخت می‎توان به نقطه اشتعال بالا، بقاپذیری بیشتر و میزان ترکیبات سرطان‎زا کمتر اشاره کرد.

تهران-ایرنا- در پی تشدید تنش ها در عراق شرکت نفت و گاز “شورون” آمریکا، کارکنان خارجی ‌اش را از شمال عراق خارج کرده است.

امــروزه مســئله ی تامیــن انــرژی، بــه عنــوان یــک معضــل اصلــی بــرای جهــان مطرح شــده اســت. بشــری کــه پیشــرفت خــود را بــه طــور کامــل مدیــون اســتفاده از منابــع ســوخت فســیلی در قــرن انــرژی اســت. امــا در قــرن کنونــی، مشــکل تامیــن انــرژی، بشــر را بــه ســمت تولیــد ســوخت های زیســتی ســوق داده اســت. یکــی از منابــع مهــم کــه اخیــرا تمرکــز زیــادی بــر روی آن شــده، تولیــد ســوخت های زیســتی از چربــی اســتخراج شــده از ریزجلبک هــا اســت. بــا وجــود تلاش هــای فــراوان و تحقیقــات بســیار زیــادی کــه بــرای اســتخراج چربــی از درون ســلول های تــوده ی ریزجلبــک انجــام شــده اســت، همچنــان یافتــن یــک روش مناســب کــه هزینه هــای عملیاتــی معقــول و کارایــی بــالا در مقیــاس صنعتــی داشــته باشــد، در هالــه ای از ابهــام قــرار دارد.

ایده و فکر استفاده از جلبکها و به عبارت بهتر زیست توده دریایی (marine biomass) به سال ۱۹۶۸ برمیگردد که دانشمندی به نام هوارد ویلکوکس برای اولین بار آنرا مطرح کرد و ادعا کرد جلبکها میتوانند به عنوان جایگزین سوختهای فسیلی مثل بنزین و گازوئیل در آینده به کار روند.
ایده و فکر استفاده از جلبکها و به عبارت بهتر زیست توده دریایی (marine biomass) به سال ۱۹۶۸ برمیگردد که دانشمندی به نام هوارد ویلکوکس برای اولین بار آنرا مطرح کرد و ادعا کرد جلبکها میتوانند به عنوان جایگزین سوختهای فسیلی مثل بنزین و گازوئیل در آینده به کار روند. در سالهای دهه ۷۰ پس از بحران نفتی غرب، فکر استفاده از زیست توده دریایی به عنوان جایگزین سوختهای فسیلی به طور جدی در ایالات متحده آمریکا و ژاپن مطرح شد. در حقیقت، بحران نفتی و انرژی که در دهه ۷۰ اتفاق افتاد باعث شد روغنهای گیاهی به عنوان جایگزین بنزین و گازوئیل دوباره در کانون توجه قرار بگیرند، اما تولید تجاری این سوخت تا سال ۱۹۹۰ اتفاق نیافتاد. بر اساس گزارش کمیته ملی بیودیزل آمریکا، میزان تولید روغنهای گیاهی در سال ۱۹۹۰ برابر ۵۰۰۰۰۰ گالون یا ۶/۳۲ بشکه در هر روز بود که این مقدار در سال ۲۰۰۰ به میزان ۷/۶ میلیون گالون یا ۴۳۷ بشکه در روز افزایش یافت. در سال ۱۹۷۸ کمی پس از بحران انرژی، برنامه گونه‌های آبزی که بودجه آن توسط دپارتمان انرژی آمریکا تامین شده بود به منظور بررسی امکان استفاده از گونه های ریزجلبک برای تولید انرژی شروع به فعالیت کرد. در ابتدا این برنامه روی تولید هیدروژن توسط جلبکها تمرکز کرد اما در سال ۱۹۸۲ تولید روغنهای گیاهی از منشاء ریزجلبکی هم به موضوعات تحقیقات آن اضافه شد. از سال ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۶ سعی شد تا تولید سوختهای مناسب برای حمل و نقل بهینه سازی شود و به طور اخص تمرکز روی تولید روغنهای گیاهی از ریزجلبکها بود. در حال حاضر شرکتهایی همچون Sapphire Energy ، Solazyme و Algal Biomass Organization در زمینه تولید تجاری روغنهای به دست آمده از ریزجلبکها برای مصارف حمل و نقل زمینی و هوایی فعال هستند.

یکی از موضوعاتی که همیشه سوال برانگیز بوده، تفاوت کیفیت آب تهران با سایر شهرها است که معمولا دلایل متفاوتی برای آن مطرح می‌شود. مدیر کنترل کیفیت و بهداشت آب و فاضلاب و آزمایشگاه‌های استان تهران در این باره می‌گوید: تفاوت مربوط به کیفیت منابع تامین کننده آب آشامیدنی است.