نوشته شده در تاریخ دیدگاه ها

حق العمل فروش جایگاه داران چه زمانی افزایش می یابد؟

پمپ بنزین سودآور

حق العمل جایگاه های سوخت بر اساس  بند 3 ذیل جدول تبصره 14 لایحه بودجه سال 1399، از 1399/1/1 از مصرف کننده نهایی دریافت می‌گردد و از سوی دیگر بر اساس قانون  هزینه خدمات جایگاه های سوخت به تصویب هیئت وزیران می‌رسد  که تاکنون  با وجود گذشت شش ماه از سال،هنوز ابلاغ نشده است.سوال این است که چرا با وجود افزایش بیش از 48 درصدی هزینه نیروی کار ،افزایش تورم و نرخ انواع کالا و خدمات تاکنون نرخ خدمات جایگاه داران افزایش نیافته است ؟ چرا صاحبان و بهره برداران جایگاههای سوخت نباید در شرایط پیچیده و خاص اقتصادی امروز بهره مناسبی از کسب و کار و سرمایه گذاری خود ببرند؟

پمپ بنزین سرمایه قفل شده

سرمایه گذاری در پمپ بنزین حکایت عجیبی است . این سرمایه گذاری ابعاد مختلفی دارد. اولین نکته این است که برای راه اندازی و بهره برداری از یک جایگاه سوخت شما باید سرمایه زیادی را نسبت به مکان جغرافیایی آن صرف تهیه زمین کنید.بعد از این مرحله هزینه ساخت و راه اندازی هم عدد قابل توجهی بین یک تا 4 میلیارد تومان میشود.نکته جالب هم این است که از زمان تهیه زمین تا بهره برداری بر اساس شرایط و میزان کارهای اداری موجود در شرکت ملی پخش فراورده های نفتی که در هر ناحیه و منطقه متفاوت است ،تقریبا 17 ماه سرمایه بلا استفاده باقی میماند.و از همه جالب تر این است که شما تعهد میدهید که کاربری این زمین تا مدت زمانی بین 10 تا 20 سال بعد از راه اندازی تغییر نخواهد کرد.البته راه کارهایی برای بهبود نرخ بازگشت این سرمایه گذاری در مقاله ای با عنوان “پمپ بنزین را چگونه به سود 800 درصدی برسانیم”  ارابه شده است .

انحصار شرکت پخش فرآورده های نفتی ایران و مشکلات مربوط به آن

شرکت ملی پخش ایران به عنوان یک شرکت دولتی  توزیع فرآورده های نفتی را به صورت انحصاری با نرخ مصوب در اختیار دارد.این انحصار باعث شده است تا خریداران عمده و توزیع کنندگان فراورده های مختلف امکان و قدرت چانه زنی بر سر قیمت ،کیفیت و شرایط قراردادی را نداشته باشند و عملا مجبور باشند تا هر شرایط را که شرکت پخش اعلام و الزام میکند بپذیرند. این شرایط در بخش های مختلف از ایمنی و نظارت گرفته تا قوانین مربوط به تعیین نره حق العمل جایگاههای سوخت همواره مورد اعتراض جایگاه داران بوده است .

حق العمل فروش فرآورده های نفتی چطور تعیین میشود؟

کارمزد جایگاه های سوخت تا قبل از سال 97 به صورت پرداخت توسط شرکت ملی پخش با توجه به مبادی تامین سوخت، پراکندگی جغرافیایی و سطح جایگاه محاسبه و پرداخت می شد .در رویه قبلی  فرآورده را با نرخ تکلیفی به جایگاه دار فروخته و مبلغ آن را وصول و به خزانه واریز میشد. سپس بعد از حدود یک ماه دوباره به خزانه مراجعه و بودجه ای را برای پرداخت کارمزد جایگاه داران دریافت  و پس از محاسبات دقیق مالی کارمزد جایگاه داران پرداخت می شد. با تغییر روند پرداخت ها از کارمزد به حق العمل کاری در تیرماه 1397 جایگاه داران هزینه حق العمل را به صورت مستقیم از مردم دریافت میکنند و کل فرآیند یاد شده که بار سنگین مالی و حسابداری برای شرکت ملی پخش داشت حذف شد.

در شیوه جدید ،سوخت را با رقمی پایین تر از نرخ تکلیلفی -به عنوان مثال 1390 تومان -به جایگاه دار (یا شرکت برند)  فروخته میشود و جایگاه دار فرآورده را با نرخ تکلیفی 1500 تومان به مصرف کنندگان عرضه می کند و بدین ترتیب تفاوت آن که مثلا 110 تومان می شود به عنوان کارمزدهنگام عرضه فرآورده به مردم دریافت می کند.

در حال حاضر حداکثر نرخ حق العمل برای جایگاه های مستقل 1000 ریال به ازا هر لیتر فرآورده بنزین و 350 ریال برای فرآورده نفت و گاز است. این ارقام برای جایگاه های تحت برند 1109 ریال برای بنزین و 459 ریال است.

مالیات ارزش افزوده  مشکلی که تازگی به مشکلات دیگر اضافه شده است

سازمان امور مالیاتی کشور اخیرا با صدور فراخوانی، جایگاه داران سوخت را به عنوان مشمولان مرحله هشتم اجرای نظام مالیات بر ارزش افزوده، جهت ثبت نام در این نظام مالیاتی فراخوان کرد.

بر اساس مفاد جزء(پ) بند(۳) ماده (۲) آیین نامه اجرایی بند (الف) تبصره (۱۴) ماده واحده قانون بودجه سال ۱۳۹۹ کل کشور و اختیارات حاصل از مقررات ماده (۱۸) قانون مالیات بر ارزش افزوده، کلیه جایگاه داران سوخت (فرآورده های نفت و گاز) با هر حجم از فروش و یا درآمد کالا و ارایه خدمات که به موجب فراخوان های قبلی، تاکنون برای اجرای قانون فراخوان نشده اند، مشمول اجرای قانون مالیات بر ارزش افزوده از ابتدای سال ۱۳۹۹ می باشند. جایگاه داران مشمول این فراخوان، از تاریخ یکم فروردین ماه ۱۳۹۹ مکلف به اجرای تکالیف مقرر در قانون می باشند.  اشخاص مذکور که بعد از تاریخ اجرای فراخوان نیز ایجاد، تاسیس و به ثبت می رسند و یا شروع به انجام فعالیت می کنند، در صورت فعالیت با هر حجم از فروش و یا درآمد (کالا و خدمت) مشمول اجرای قانون از تاریخ شروع فعالیت می باشند.

عدم ابلاغ نرخ حق العمل جایگاه داران و زیان های مضاعف

نرخ حق العمل فروش فرآورده های نفتی از سال گذشته تغییری نداشته است.بنابر قانون قرار بوده است هییت وزیران از ابتدای سال نرخ جدید خدمات جایگاه داران را تصویب و ابلاغ کند و تاکنون به این مهم اقدام نکرده است.  این عدم تغییر در حالی رخ میدهد که هزینه های جاری جایگاه داران در حوزه نیروی انسانی شاهد افزایش 46 درصدی و در بخش تعمیر و نگهداری شامل افزایش بیش از 54 درصدی بوده است .

با این وجود بعد از ابلاغ سازمان مالیاتی ،جایگاه داران با هزینه سنگینی به اندازه 9 درصد کل فروش خدمتشان مواجه هستند. فروشی که به هیچ عنوان نمیتوانند آن را مخفی یا کتمان کنند .از سوی دیگر سرمایه قفل شده در ملک و تجهیزات و فرآروده موجود در مخازن پمپ بنزین برای جایگاه داران قدرت نقدشوندگی سریع ندارد و عملا با وجود یک کسب و کار پویا ،جایگاه داران با مشکلات عدیده مالی مواجه هستند.

حق العمل فروش جایگاه داران چه زمانی افزایش می یابد؟

شنیده ها حاکی از ان است که نرخ جدید به وزارت نفت ابلاغ شده است اما هنوز جهت اجرا به شرکت ملی پخش ابلاغ نگردیده است . به نظر میرسد در مهر ماه و با فرو کش کردن التهابات بازار این نرخ هم ابلاغ شود .البته مشخص نیست خسارت شش ماه اخیر را چه کسی بر عهده میگیرد.

نوشته شده در تاریخ دیدگاه ها

جایگاه های سوخت ساحلی لازمه رشد صیادی ایران

جایگاه سوخت ساحلی

جایگاه سوخت ساحلی به عنوان یکی از مهمترین زیر ساخت های لازم برای راه انداختن زنجیره ارزش صیادی در کشور محسوب میشود.

در حال حاضر اما «مشکل اصلی این قشر مظلوم ماهیگیر تهیه سوخت برای رفتن به دریا شده و متاسفانه مسئولان امر  بدون تحقیق و  کارشناسی کارت‌های سوخت صیادان شناور را  محدود کرده‌اند به‌طوری که یک صیاد برای تهیه یک یا دو چلیک  ۷۰لیتری هربار به  سختی و به‌صورت هر نوبت ۲۰ لیتر باید سوخت خود را تهیه کند.دلیل این امر عدم وجود جایگاه های سوخت ساحلی به تناسب نیاز در نوار ساحلی کشور است .در نظر بگیرید در سراسر نوار ساحلی کشور که مردم زیادی به کار صیادی در دریا مشغول هستند چطور باید این سختی را تحمل کنند چه بسا بسیاری از صیادان  به دلیل عدم تامین سوخت  از رفتن به دریا محروم می‌شوند و این یعنی خانواده‌ای را از معاش ساقط کردن!

سهمیه بندی نامناسب و عدم وجود سیستم سوخترسانی متناسب با نیاز در سواحل

با وجود اینکه  موضوع سهمیه بندی سوخت برای مصارف دریانوردی و صیادی مشکل مهمی است اما عدم توجه به تامین سوخت سهمیه بندی به میزان مورد نیاز و بر اساس اصول مدیریت زنجیره تامین هم مشکل سهمیه بندی را پیچیده تر میکند.

با سهمیه بندی بنزین و عدم توجه به نوع نیاز و مصرف قایق های صیادی این قشر با مشکلات متعددی در تامین سوخت مورد نیاز خود برای دریانوردی مواجه شدند و اعتراضات گسترده ای در کشور شکل گرفت که در مواردی با پیگیری قوه قضاییه این موضوع حل شد .  (اینجا را بخوانید)

سهمیه‌بندی بنزین یارانه‌ای قایق‌های صیادی بر اساس فرمول جهانی فائو انجام میشود؛ در این فرمول مصرف بنزین براساس میزان دریاروی که حداکثر ۲۱ روز در ماه است و قدرت موتور قایق تعیین می‌شود.سقف سهمیه بنزین یک‌هزار و ۵۰۰ تومانی قایق‌های صیادی یک‌هزار و ۲۰۰ لیتر در ماه تعیین شده‌ که بر این اساس قایق‌های صیادی برای دریافت سهمیه بنزین خود باید در سامانه تجارت آسان ثبت‌نام کرده باشند.به دلیل اینکه ذخائر در ساحل وجود ندارد صیادان مجبور هستند به اعماق دریا سفر کنند و برای امرار و معاش فاصله ای حدود ۶۰ الی ۷۰ مایل طی کنند که برای هر رفت و آمد حدود ۴۰۰ لیتر بنزین نیاز است که دولت ماهانه ۱۲۰۰ لیتر بنزین بیشتر مدنظر قرار نداده است.

 

Ina

 

با توجه به اینکه در هر بندر یا موج شکن ساحلی بین 250 تا 1500 شناور صیادی وجود دارد به طور متوسط در هر شبانه روز نزدیک به 500 هزار لیتر بنزین و نفت و گاز برای هر منطقه نیاز است که با توجه به عدم برنامه ریزی درست توزیع در این مناطق و پراکندگی جغرافیایی نامناسب فروشندگی های سوخت در ساحل عملا یا تامین سوخت مقدور نیست و یا اینکه سوخت مورد نیاز با طی مسافت و افزایش خطرات ایمنی و انحراف فراورده از مسیر قانونی از جایگاههای بین شهری و شهری تامین و توسط روش های نا ایمن به اسکله ها و موج شکن ها حمل میشود.

راهکار جایگاههای سوخت ساحلی یکی از روش هایی است که در دنیا به صورت اصولی و جدی پیگیری شده است و به عنوان مثال در کشور ترکیه نزدیک به 200 جایگاه سوخت در طول 1600 کیلومتر نوار ساحلی وجود دارد و با این روش بهترین زنجیره توزیع و تامین سوخت دریایی در منطقه برای رونق صیادی شکل گرفته است .(منبع)

یونش با عقد قرارداد توسعه 92 جایگاه سوخترسانی دریایی در طول ساحل کشور به دنبال توسعه و بهبود شبکه تامین سوخت دریایی در ایران و رونق خدمات دریایی در سواحل کشور است .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

نوشته شده در تاریخ دیدگاه ها

پمپ بنزین و معضل نیروی انسانی

نیروهای پمپ بنزین به عنوان ویترین این کسب و کار محسوب میشوند.در حال حاضر این نیروها هیچ گونه آموزشی برای ارائه خدمات به مردم ندیده اند.

در دنیای پر شتاب و رقابتی امروز، آنچه می‌تواند منجر به کسب مزیت رقابتی شود، منابع انسانی است. در واقع، منابع انسانی در هر صنعت از عوامل کلیدی رشد و بهره‌وری محسوب می‌شود و عامل اساسی موفقیت می‌باشد، تا جایی که منابع انسانی یک سازمان را بعنوان سرمایه‌های اصلی آن سازمان قلمداد می‌کنند که می‌تواند موجبات پیشرفت و توسعه را فراهم کند. یک سازمان‌دهی و تشکیلات سازمانی مبتنی بر منابع انسانی بهره‌ور و کارآمد است که می‌تواند بهترین برنامه ریزی‌ها برای موفقیت یک بنگاه اقتصادی را رقم بزند. بطوری که، اکثر صاحبنظران در ارتقای بهره‌وری نقش کلیدی و محوری را برای انسان قایل شده‌اند که در سایه توجه به او و نیازهایش موفقیت‌های بزرگی برای سازمان‌ها حاصل می‌شود.

پمپ بنزین

تصویری آشنا در جایگاه سوخت

لباس های اغلب  نامرتب ،چهر های  خسته ،رفتار غیر حرفه ای ،لحن صحبت غیر مودبانه  و عدم ارائه خدمات بر اساس شرح وظایف اینها مواردی است که معمولا در جایگاه های سوخت  کشور با آن مواجه هستیم .پمپ چی بودن کار بسیار سختی است که نیازمند حوصله و صبوری بسیار زیادی است .مدت زمان کار ایستاده بسیار طولانی ،عدم وجود زمانی برای استراحت به دلیل ماهیت کار و از همه مهمتر مضر بودن محیط پمپ بنزین همه و همه بر روی رفتار و عملکرد نیروی انسانی در پمپ های بنزین تاثیر گذار است .

اهمیت نیروی انسانی در پمپ بنزین

منابع انسانی وظیفه خلق تجربه خوب برای مشتری را دارد .این نیروی انسانی است که  کسب و کار را جهت به دست آوردن مشتری و نگهداشتن آنها بازاریابی می کند. ایجاد برند کسب و کار  همنوا و مرتبط شامل هماهنگ نمودن آرزوها، ارزش­ ها، نیازها و خواسته های کسب وکار با مشتریانی است که شما در پی جذب و حفظ آن ها هستید.توسعه نیروی انسانی یکی از ابزارهای اساسی در افزایش سطح فروش و ارائه خدمات به مشتریان است.در کسب و کاری مانند پمپ بنزین که مشتریان از نوع عبوری هستند و کمتر میتوان به مشتریان وفاداری دست یافت خلق یک تجربه خوب برای ایجاد باشگاهی از مشتریان لازم است .جایگاه های سوخت به دلیل شرایط خاص و مخاطراتی که دارند باید از نیروی انسانی آموزش دیده در حوزه ایمنی هم بهره ببرند که در حال حاضر این موضوع در حد آموزش های بسیار ابتدایی است.

مشکل نیروی انسانی در جایگاه های سوخت چیست ؟

اغلب جایگاه داران به دلیل شرایط اقتصادی و مشکلات مربوط به نیروی انسانی ، فرایند مشخصی برای جذب و آموزش و ارتقای نیروی انسانی ندارند. در برخی از جایگاه ها پمپ چی ها اغلب بدون قرارداد مشخص فعالیت میکنند و تحت پوشش بیمه تامین اجتماعی هم نیستند.در مواردی هم پمپ ها توسط این افراد اجاره میشود . به این دلایل اغلب این نیروها قابل مدیریت نیستند. همچنین عدم پرداخت حقوق و مزایای مناسب و همچنین حق سختی کار و در نظر نگرفتن این شغل به عنوان یک شغل زیان آور موجبات عدم رضایت کارکنان را فراهم می آورد. این مسائل باعث میشود تا نیروها برای جبران خدمات خود اقدام به تخلف های گوناگون مانند فروش سهمیه غیر قانونی ،کم فروشی و فروش جانبی بدون رضایت مشتری نمایند.علاوه بر این به دلیل سطج رضایت پایین نیروها ،رفتار آنها با مشتریان هم دچار خلل گردیده و موجبات ایجاد تجربه نامساعد مشتری میشود.

نیروی انسانی در جایگاه های سوخت چه زیان هایی به مالکین و بهره برداران میزند؟

نیروی انسانی غیر ماهر و غیر حرفه ای درجایگاه های سوخت میتواند زیان های جبران ناپذیری به مالکان و یا بهره برداران جایگاه سوخت وارد نماید. این موارد شامل جرایم سنگین ناشی از تخلف کم فروشی ،جرایم مربوط به فروش مکمل و افزودنی های غیر مجاز ،کاهش رتبه اعتباری جایگاه،نارضایتی و ریزش مشتریان ،بدنامی به عنوان کم فروشی یا گران فروشی خدمات بین مشتریان و ضربه به برند می باشد.کاهش فروش جایگاههای سوخت که ناشی از این اقدامات است صرفه اقتصادی جایگاه را از بین میبرد.

راه حل این مشکل چیست ؟

با توجه به اینکه اغلب جایگاه داران عزیز کشور نگاه مدرن و نوین به کسب و کار جایگاه داری ندارند به نظر میرسد تدوین دستور العمل ها و ارائه خدمات جذب ، توانمند سازی و اخراج نیروی انسانی توسط شرکت های متخصص در قالب های ساده میتواند به این کسب و کار ها کمک کند . با استفاده از این روش ها میتوان وضعیت فعلی نیروی انسانی را در جایگاههای سوخت کشور به نقطه بهبود نزدیک کرد.از سوی دیگر ایجاد و توسعه اتوماسیون که موجب کاهش درگیری نیروی انسانی در جایگاهها میشود میتواند این مشکلات را کاهش دهد.همچنین آموزش ضمن خدمت نیروی انسانی میتواند کمک کند تا رفتار این افراد به فروشندگان و ارائه دهندگان خدمات حرفه ای تغییرنماید. متصل کردن سازو کاری برای جبران خدمات و پاداش  و همچنین توجه به نیازهای نیروی انسانی میتواند رضایت شغلی آنها و در نتیجه آن سطح کیفیت خدمات را افزایش دهد.

نوشته شده در تاریخ دیدگاه ها

چرا اتحادیه جایگاه داران با طرح برندینگ سوخت مخالفند؟

طرح برندینگ سوخت از کجا شروع شد ؟

موضوع شرکت‌های زنجیره‌ای توزیع سوخت از سال ۱۳۹۴ با هدف کاهش تصدیگری شرکت ملی پخش در دستور کار قرار گرفت.در همان سال  جلساتی تشکیل و شیوه‌نامه‌ای در این راستا تدوین شد. این شیوه‌نامه مراحل قانونی خود را طی کرد تا ابلاغ شد. طبق اصل ۴۴ قانون اساسی باید از تصدیگری دولت کاسته و برخی از مسئولیت‌ها به بخش خصوصی واگذار شود. در مورد واگذاری مسئولیت سوخت‌رسانی به شرکت‌های زنجیره‌ای، معنی این واگذاری این است که فرآورده را به شرکت‌های زنجیره‌ای تحویل گردد و بر شرکت ملی پخش فرآورده های نفتی بر توزیع آن نظارت داشته باشد.

چرا طرح برندینگ سوخت کند شده است ؟

با اجرایی شدن این طرح و تشکیل شرکت های زنجیره ای توزیع سوخت جایگاه داران از طریق تشکل های صنفی و اتحادیه های خود به مقابله و مبارزه با این طرح برخواستند و اکنون با گذشت 5 سال از این طرح هنوز کمتر از 30 درصد از توزیع کشور توسط این شرکت ها انجام میشود و همچنان 70 درصد از توزیع کشور به صورت مستقیم توسط شرکت ملی پخش فرآورده های نفتی صورت می پذیرد.در برخی استان ها اتحادیه جایگاه داران با ایجاد یک هماهنگی داخلی از پذیرش هر گونه پیشنهاد همکاری با شرکت های برند سر باز می زنند و به این ترتیب زیان هنگفتی به جایگاه داران وارد میشود که در هر لیتر به طور متوسط 50 ریال میباشد که با در نظر گرفتن فروش سالانه ،هر جایگاه در حال حاضر به دلیل همین مقاومت سالانه 20 میلیون تومان متضرر میشود.

اتحادیه جایگاه داران چرا با طرح برندینگ مخالفند ؟

نگرانی‌ها و هراس‌ها از ایجاد رانت، فساد مالی به بهانه جلوگیری از انحصار، متشتت شدن وضعیت پخش فرآورده‌ها، بیکاری بخشی از فعالان عرصه عرضه سوخت و حرف و حدیث‌هایی از این دست، منتقدان پرونده برندینگ سوخت را به سوی مخالفتی آشکار با این طرح سوق داده است. جمع بندی نظرات جایگاه داران این است که برند در دنیا یعنی سوخت با قیمت های مختلف،در مناطق مختلف و با کیفیت های متفاوت که جنبه رقابتی دارد در جایگاه ها ارائه می شود. برای مثال اگر شل یک برند است،خود این برند وظیفه تامین سوخت در جایگاه ها با قیمت های متفاوت ورقابتی دارد. اما برندهای  شکل گرفته در کشور  باید بنزینی را که کیفیت اش توسط پالایشگاه تعیین شده و برند دخالتی در آن ندارد را همه به نرخ مصوب  بفروشند. درنتیجه بازار با آمدن برند رقابتی نشده و تنها امتیازاتی را برای افراد خاصی ایجاد کرده که سود ناحق کسب کنند.

آیا اعتراض و مقاومت جایگاه داران به حق است ؟

با بررسی موضوع میتوان متوجه شد که مسئله اصلی این است که در حال حاضر شرکت ملی پخش برای کاهش بار مالی و طرف حساب های خود در صدد است تا بازیگران بزرگی را در بازار ایجاد کند و خود را از مهلکه درگیری با 6500 جایگاه دار رها کند و به جای گردش مالی و اطلاعاتی روزانه با 6500 طرف حساب تنها با تعداد محدودی در حدود 100 شرکت حقوقی روبرو شود. هزینه این کاهش بار مالی را هم شرکت ملی پخش پرداخت میکند و حاضر است با تخفیف 10 تومانی در هر لیتر فرآورده هزینه این برون سپاری را پرداخت کند.موضوع این است که جایگاه داران عملا باید با شرکت های برند برای برداشتن سهمی از این مابه تفاوت مذاکره کنند. اتحادیه جایگاه داران اما کل این مبلغ را سهم خود میداند و معتقد است که شرکت های برند عملا کار خاصی نمیکنند. اما واقعیت این است که شرکت های برند تمام مسئولیت قانونی مربوط به ایمنی ،عرضه صحیح ،بازرسی و جلوگیری از تخلفات را که قبلا بر عهده شرکت ملی پخش بوده است به عهده گرفته اند و در قبال آن ضمانت نامه های مالی سنگین در اختیار شرکت پخش گذاشته اند.

به نظر میرسد اتحادیه جایگاه داران با توجه به مشکلات و صدماتی که در سال های گذشته از شرکت ملی پخش به عنوان یک شرکت دولتی با قراردادهای یکطرفه و مقررات قدیمی و بدون تغییر دیده اند ،اکنون حاضر به تن دادن به تسلط و نظارت شرکت های واسط دیگری نیستند.

راه حل اتحادیه جایگاه داران چیست ؟

اتحادیه جایگاه داران در چند استان مدل جالبی شامل شکل دادن به شرکت های تعاونی با عضویت خود جایگاه داران را امتحان کرده اند. به عنوان مثال شرکت انرژی شمال .این تعاونی ها با عضویت جایگاه داران شکل گرفته و تمام منافع آن نیز به خودشان میرسد.اما هزینه های مربوط به نظارت و غیره از طریق پرداخت بخش کوچکی از مابه تفاوت به این شرکت ها صورت میگیرد. به نظر میرسد این مدل میتواند موفق باشد اما در ادامه به توجه به غیر انتفاعی بودن این شرکت ها عملا توان توسعه به توسعه زنجیره حمل و نقل یا پالایشگاه داری و ایجاد برند های واقعی را نخواهند داشت . چیزی که الان شکل گرفته است اتحادیه از جایگاه داران در دل اتحادیه قبلی است که عملا منجر به ایجاد برند سوخت نخواهد شد. این موضوع تنها عایدی جایگاه داران را افزایش میدهد که اتفاقا مورد پسند و پذیرش انها نیز هست.

نقش رانندگان نفتکش ها در طرح برندینگ چیست ؟

با شروع طرح برندینگ در کشور جمعی از رانندگان تانکرهای سوخت‌رسان در اعتراض به اجرای طرح «برندینگ» و ایجاد شرکت‌های واسطه‌ای برای توزیع سوخت  تجمع کردند و از حمل فرآورده خودداری نمودند.
نظر رانندگان معترض این بود که: در اجرای این طرح، رانندگان ملزم به عقد قرارداد با پیمانکاران شده‌اند و قرارداد مستقیمی با شرکت پخش فرآورده‌های نفتی ندارند.
به گفته معترضان، پیمانکاران تا دو برابر حق کمیسیون در زمانی که مستقیم با شرکت پخش فرآورده‌های نفتی کار می‌کردند، از آنها حق کمیسیون می‌گیرند و از سوی دیگر، گاه ممکن است یک پیمانکار کار را به افراد خاصی بدهد که در این صورت بقیه رانندگان بیکار می‌مانند.سرانجام جمع اعتراضی رانندگان نفتکش موجب توقف اجرای طرح برندینگ  در بخش حمل و نقل شد.

نتیجه چه شد ؟

در حال حاضر 18 شرکت تعاونی  متشکل از جایگاه داران در حال تلاش برای ثبت و راه اندازی شرکت برند اختصاصی خود هستند. با نهایی شدن این موضوع که به نظر میرسد شرکت ملی پخش راهی جز پذیرفتن آن ندارد عملا اتحادیه جایگاه داران در هر استان یا منطقه زمام امور را به دست خواهد گرفت و این میتواند سر منشا انحصار در آن مناطق چه از نظر تعداد جایگاه های جدید و چه از نظر بهبود کیفیت در خدمات رسانی به مردم شود و عملا جایی برای نظارت و حمایت از رقابت به نفع مصرف کننده وجود نخواهد داشت . البته محدودیت اعمال شده توسط شرکت ملی پخش برای زیر پوشش داشتن حداکثر 40 جایگاه شاید بتواند در مراحل ابتدایی جلو این نوع انحصار را بگیرد اما در مراحل بعدی با شکل گیری شرکت های کوچک با 40 جایگاه عملا باز این دور باطل تکرار خواهد شد .

نوشته شده در تاریخ دیدگاه ها

آمیخته 7p بازاریابی جایگاهها و برند های سوخت

اکثر کسب و کارها فرض را بر این می‌گذارند که بازاریابی فقط به معنی تبلیغات برای جذب مشتری است. اما  باید دانست که ، بازاریابی مفهومی بسیار گسترده‌ است و تمام بخش‌های یک کسب و کار را در بر می‌گیرد. چه بخش‌هایی؟ اینجاست که مفهومی به نام آمیخته بازاریابی مطرح می‌شود. یک مدل بازاریابی که به شما کمک می‌کند کسب و کار خود را بهتر بشناسید، مدیریت کنید و در نهایت، به هدف دل‌خواهتان – که می‌تواند فروش یا سود بیشتر باشد – برسید.

جایگاههای سوخت در ایران فاقد هر گونه برنامه بازاریابی هستند. به همین دلیل مشتریان اغلب جایگاههای سوخت گذری بوده و کمتر پیش می آید مشتری ثابت وجود داشته باشد. این مسئله باعث میشود نتوان برنامه های جانبی برای بهبود سودآوری جایگاهها را اجرا نمود.بازاریابی به معنای شناخت درست مشتریان هدف و ایجاد نوعی ارتباط مداوم و منطقی با مشتریان است .ایجاد ارتباط با مشتریان میتواند باعث شود تا اعتماد متقابل ایجاد شود واین امر موجب افزایش فروش اصلی و فرعی در جایگاه خواهد شد.

مزایای شناخت و استفاده از آمیخته بازاریابی چه هستند؟

با شناخت درست آمیخته بازاریابی:

  • شما نگاهی جامع‌ و یکپارچه به بازاریابی جایگاه سوخت یا شرکت برند سوخت خود خواهید داشت.
  • بخش‌های مختلف بازاریابی شما هماهنگی بیشتری پیدا می‌کنند.
  • مطمئن خواهید بود که تمام جوانب بازاریابی کار خود را در نظر گرفته‌اید.
  • امکان طراحی یک استراتژی بازاریابی کامل را پیدا خواهید کرد.
  • می‌توانید بخش‌های مختلف استراتژی بازاریابی خود را به خوبی کنترل کنید.

عناصر بازاریابی در بازاریابی سوخت

در بازاریابی سوخت و فرآورده های نفتی  باید به این نکته توجه داشت که محصول جایگاهها ترکیبی از کالا و خدمت است . جایگاههای سوخت همزمان با ارائه کالا خدمات نیز ارائه میکنند که نیازمند توجه جدی به عناصر آمیخته بازاریابی هستند.این عناصر عبارتند از :

اولین P: محصول (Product)

محصولمنظور از محصول، کالا یا خدماتی است که به مشتری عرضه می‌کنیم. محصول لزوماً یک چیز قابل لمس و فیزیکی نیست. مثلاً، نه تنها بنزینی که از جایگاه های سوخت می‌خریم یک محصول است، بلکه خدماتی مثل تنظیم باد ،بررسی سیستم سوخترسانی و یا مشاوره در خصوص مشکلات خودرو  که توسط پرسنل جایگاه ارائه می شود هم در این مدل یک محصول محسوب می‌شوند.

بعد از بررسی کامل و دقیق نیاز مشتریان بازار سوخت و انرژی ، و تصمیم‌گیری در مورد اینکه چه محصولی باید بسازیم، لازم است روی جنبه‌های دیگر محصول (مثل: شکل، عملکرد، دوام، بسته‌بندی، تعمیرپذیری، کیفیت و نام محصول) هم تحقیق و تصمیم‌گیری کنیم. پس از این‌که همۀ این موارد را سنجیدیم و در مورد آنها تصمیم گرفتیم، می‌توانیم وارد بخش بعدی، یعنی «تعیین قیمت برای محصول» شویم.این موارد در خصوص یک منبع انرژی مثلا بنزین شامل برند،کیفیت سوخت،بسته بندی خدمات جایگاه و … میباشد.

دومین P: قیمت (Price)

قمیتمنظور از قیمت، همان هزینه‌ای است که مشتری پرداخت می‌کند تا از محصول (کالا یا خدمات) ما استفاده کند.

خیلی از مردم فکر می‌کنند که اگر هزینه‌هایی که صرف تولید محصول شده حساب کنیم، و درصد سود مورد نظرمان را به آن اضافه کنیم، می‌شود قیمت محصول!اما اصلاً اینطور نیست! قیمت‌گذاری روی محصول یکی از چالش‌هایی است که کسب‌وکارها همیشه با آن سروکار داشته‌اند، و کارشناسان مختلف بازاریابی روش‌های مختلفی را برای آن پیشنهاد کرده‌اند. وظیفۀ ما این است که ضمن توجه به شرایط بازار، قیمت رقبا، ارزش محصول و هزینۀ تولید تا عرضۀ کالا، بهترین روش را برای قیمت‌گذاری روی محصولمان انتخاب کنیم.در خصوص فرآورده های نفتی قیمت کالا  توسط شرکت ملی پخش و قیمت خدمات به صورت داوطلبانه توسط مشتریان تعیین میشود.

سومین P: مکان محصول یا توزیع (Place)

مکانبعد این‌که جوانب مختلف محصول را بررسی کردیم و برای آن قیمت تعیین کردیم، وقت آن است که به فکر توزیع محصول در محل‌های مناسب باشیم. این‌که چه کانالی برای عرضۀ محصول (کالا یا خدمات) شما بهتر است، به نوع کسب‌وکار و بازار هدف شما بستگی دارد.

برای اینکه توزیع در آمیخته بازاریابی را بهتر درک کنید یک جایگاه سوخت را در نظر بگیرید. چه کانال‌های توزیعی برای این جایگاه بهتر عمل می‌کند؟

چون بنزین جزو کالاهای ضروری است و بازار هدف گسترده‌ای دارد، می‌تواند به صورت گسترده توزیع شود. اما جایگاه سوخت نمیتواند بجز در محل خود توزیع را انجام دهد . برای توزیع گسترده می‌توان از کانال‌های زیادی مانند فروشگاه آنلاین سوخت ، شبکه خودروهای سوخترسان سیار متعلق به جایگاه  و موتور سیکلت های ایمن یونش برای توزیع سوخت در محل مشتریان استفاده کرد.

چهارمین P: ترویج (Promotion)

ترویج محصولفرض را بر این میگذاریم که شما سه مرحلۀ قبلی را با موفقیت پشت سر گذاشتید. خُب، حالا نوبت چیست؟ یک مرحلۀ حیاتی! در این مرحله شما باید دربارۀ محصولتان صحبت و آن را تبلیغ کنید!

خانم بث کامستاک (نخستین مدیر زن تاریخ جنرال الکتریک) حرف جالبی می‌زند. او می‌گوید:

اگر چیزی نگویید، چیزی هم نمی‌توانید بفروشید!

منظور این است که: ما باید سعی کنیم از طریق تبلیغات درست با مخاطبمان حرف بزنیم، محصولمان را به او نشان دهیم و او را به سمت خرید محصول هدایت کنیم.

البته راه‌های زیادی برای تبلیغات جایگاه های سوخت  وجود دارند که در ایارن کمتر از انها استفاده شده است ، و شما می‌توانید با توجه به هزینه‌ها، مخاطبان هدف، تبلیغات رقبا، شرایط جامعه و سایر ویژگی‌هایی که به کسب‌وکارتان مربوط است، بهترین گزینه را از بین روش های مختلف انتخاب کنید.این روش ها میتواند شامل انواع بیلبوردهای راهنما ف زرح های تخفیفی روی خدمات جانبی و فروش های سبدی باشد.

پنجمین P: نیروی انسانی (People)

نیروی انسانیبعد از مدتی کارشناسان بازاریابی دریافتند که در مدل چهار پی یک جای کار می‌لنگد و یک موضوع اصلی به‌نام نیروی انسانی فراموش شده است.این موضوعی است که اتفاقا ما در تمام جایگاههای سوخت کشور با آن دچار مشکلات فراوانی هستیم . اغلب این نیرو های فروش افراد فاقد آموزش کافی و مهارت های لازم در حوزه فروش هستند و بیشتر در نقش نگهبان فعالیت میکنند تا نیروی فروش در خدمت بازاریابی جایگاه سوخت.

نیروی انسانی، شامل تمام کسانی است که در جایگاه سوخت شما  به‌طور مستقیم یا غیر مستقیم، فعالیت دارند. این نیروی انسانی است که کسب‌وکار شما را شکل می‌دهد، پس از تاثیر آن‌ها و تصویری که از شما در ذهن مخاطبان می‌سازند، نباید غافل شوید.

شاید بپرسید که: چه افرادی را باید استخدام کنیم؟ پاسخ ما استخدام افرادی است که تخصص و مهارت لازم در فروش را دارند، دارای روابط عمومی خوب و رفتار مناسبند، و یک چیز مهمتر: با ارزش‌های شما همسو هستند. مثلاً وقتی مسئول سکوی شما یا فروشنده سکوی شما  تخصص لازم و حسن رفتار را داشته باشد، اما درک درستی از ارزش‌های برندتان نداشته باشد، ممکن است با رفتار  اشتباه به وجهه و حتی فروش جایگاه سوخت شما آسیب بزند.

ششمین P: فرایند (Process)

فرایندمنظور از فرایند مسیری است که محصولات (کالا یا خدمات) تا رسیدن به دست مشتری طی می‌کنند. به بیان دیگر، فرآیند همان مسیری است که ما آن را به عنوان سفر مشتری ‌میشناسیم، و هر چقد این سفر راحتتر باشد، تجربه کاربری بهتری برای کاربر ایجاد می‌شود.

برای مثال یک جایگاه سوخت را در نظر بگیرید. روند انجام فرایند در این جایگاه به شکل زیر است:

  • مشتری در مسیر عبوری خود وارد جایگاه سوخت  شما می‌شود و یکی از سکوها که خلوت تر باشد را برای سوختگیری جستجو میکند.
  • سکوی مورد نظر خود را انتخاب و وارد صف سکو میشود.
  • در مقابل نازل مربوطه متوقف میشود و درب باک را باز میکند.
  • کارت سوخت خود را وارد میکند و رمز ورود را درج میکند.
  • نازل را بر میدارد و سوختگیری را انجام میدهد .
  • نازل را بازمیگرداند ،منتظر میشود تا اطلاعات کارت سوخت خوانده شود و کارت خود را بر میدارد.
  • مسئول سکو میزان لیتراژ را میخواند .
  • مشتری از طریق پایانه فروش اتوماتیک به صورت شخصی یا با کمک مسئول سکو وجه خود را الکترونیک پرداخت میکند یا نقدی پرداخت میکند.
  • مشتری رسید بانکی خود را دریافت میکند و اطلاعاتی از او دریافت نمیشود.
  • مشتری به خودروی خود باز میگردد .

تمامی مراحل بالا، فرایند کسب‌وکار یک جایگاه سوخت را تشکیل می‌دهند. توجه کنید که اگر هر کدام از بخش‌های این فرایند دچار مشکل شوند، کل فرایند آسیب می‌بیند و ممکن است متوقف شود. این مسئله، در کسب‌وکارهای خدمات‌محور هم صادق است، مثلاً سیستم کارت سوخت یا پرداخت آنلاین جایگاههای سوخت در طول یک فرایند قرار می‌گیرد و اگر دچار مشکل شود، می‌تواند کل فرایند را به‌هم بریزد.

هفتمین P: شواهد فیزیکی (Physical Evidence)

شواهد فیزیکیساختمان جایگاه سوخت ، دکوراسیون  سکوها ، ظاهر پرسنل سکو های سوخت، ظاهر وب‌سایت، فونت‌هایی که در سایت استفاده می‌کنیم، و در کل محیطی که در آن فعالیت می‌کنیم، همگی به‌نوعی شواهد فیزیکی برند ما را تشکیل می‌دهند.

برای مثال دو جایگاه سوخت  را در نظر بگیرید که در کنار هم واقع شده‌اند:

جایگاه اول: دارای دکوراسیون شیک، نورپردازی باشکوه و یک مسئول سکو (کارگر پمپ ) با ظاهر مناسب است.

جایگاه دوم: دارای تاسیسات قدیمی و خراب  و پرسنل نامنظم و با بهداشت پایین ،ظاهر فرسوده و نا ایمن

ترجیح می‌دهید وارد کدام جایگاه شوید؟ 90% مردم وارد جایگاه اول می‌شوند، و این یعنی مشتری بیشتر، و در نهایت فروش بیشتر!

با کمک برنامه های توسعه ای میتوان شواهد فیزیکی مناسبی در محیط جایگاه های سوخت ایجاد کرد تا مشتریان بتوانند در ذهن خود سهمی را به آن جایگاه اختصاص دهند .

 

نوشته شده در تاریخ دیدگاه ها

چطور میتوان جایگاه داران را با طرح برندینگ سوخت در کشور همراه کرد ؟

برندینگ سوخت

برندینگ سوخت چیست؟

برندینگ سوخت موضوعی ا‌ست که در صورت اجرایی شدن تحول بزرگی برای جایگاه داران ایجاد می‌کند اما در حال حاضر بیشتر شبیه به کابوسی ‌ست که در حال جنگ با آن هستند. موضوع برندینگ سوخت از طریق شرکت‌های زنجیره‌ای توزیع سوخت از سال ۱۳۹۴ طبق اصل 44 قانون اساسی و با هدف کاهش تصدی‌گری شرکت ملی پخش فرآورده های نفتی در دستور کار قرار گرفت . برندینگ سوخت شامل واگذاری زنجیره تامین و توزیع، بعد از انبارهای نفت تا خودروهای مردم را شامل می‌شود که نظارت شرکت‌های صاحب صلاحیت و دارای نشان تجاری معتبر را به همراه دارد.

برندینگ سوخت

بر اساس شیوه نامه اجرایی شرکت های برند سوخت برای جلوگیری از انحصار و جلوگیری از ایجاد رانت در کشور مقرر شده است  در هر استان بیش از ۳۰ درصد در هر شهرستان بیش از ۵۰ درصد و در کشور ۲۰ درصد نازل‌ها نباید در اختیار یک شرکت قرار بگیرد اما این قوانین هم نتوانست رضایت جایگاه داران را جلب کند و تقریبا 80 درصد جایگاه داران کشور و مخصوصا انجمن های صنفی و اتحادیه های جایگاه داران کشور با این طرح مخالفند و در مقابل آن مقاومت میکنند.با بررسی نظرات این گروه نکات مهمی آشکار میشود که میتوان راه حل های موثری برای آنها ارائه داد.

ریشه مشکل جایگاه داران با موضوع برندینگ چیست؟

در ایران حدود 6هزار جایگاه توزیع سوخت مایع و گاز وجود دارد . برای راه اندازی آنها رقمی در حدود 42 هزار میلیارد تومان سرمایه‌گذاری شده است.مشکل اصلی جایگاه داران در خصوص مخالفت با طرح برندینگ این است که منافع آنها در موضوع برندینگ لحاظ نشده است.

این منافع شامل منافع مادی حاصل از همکاری با شرکت ملی پخش و همچنین منافع معنوی ناشی از اطمینان به سابقه و تسلط تخصصی شرکت ملی پخش است .موضوعاتی مانند تامین و توزیع سوخت ،ایمنی و نظارت بر مجاری عرضه سوخت از مواردی  است  که برای جایگاه داران مهم است .به عنوان مثال در حال حاضر شرکت ملی پخش از جایگاههایی که فروش پایینی دارند با پرداخت سوبسید حمایت میکند . در صورت ایجاد شرکت های برند و پیوستن جایگاههای کم فروش به این شرکت ها دیگر این حمایت صورت نخواهد گرفت .

در حقیقت آنچه موجبات نگرانی جایگاه داران شده است این است که با شکل گیری شرکت های برند تمام مسئولیت های تصدی گری شرکت ملی پخش به شرکت های بدون پشتوانه فنی و تخصصی منتقل میشود . این موضوع میتواند برای آنها مشکلاتی را ایجاد کند. اما در واقع با انتقال این مسئولیت ها به شرکت های برند سخت گیری ها و سوتفاهم بین جایگاه دار و شرکت ملی پخش به مقدار زیادی کاهش می یابد . مشکلات مربوط به تعاملات فنی و سیاسی به شرکت های برند منتقل میشود. همچنین فعالیت هایی مانند توسعه جایگاههای سوخت و اموری که نیاز به فرآیند های طولانی و پیچیده اداری دارد ،توسط شرکت های برند و با قدرت چانه زنی بالاتر انجام میشود.  شرکت پخش در مقابل شرکت های بزرگ با سهم بازار مناسب مقاومت کمتر و مانع تراشی کمتری خواهد نمود .

راه حل های پیشنهادی یونش

آنچه مهم است منتفع شدن جایگاه داران در تعامل با شرکت های برند است . شرکت های برند اگر به صورت یکطرفه به موضوع نگاه کنند نخواهند توانست رضایت جایگاه داران و همکاری پایداری را انتظار داشته باشند. به نظر میرسد راهکارهای زیر برای حل مشکلات و ایرادات جایگاه داران مفید باشد :

راه حل های مالی

  • تخصیص بخشی از سهام شرکت های برند به جایگاههای عضو در دوره عضویت آنها در برند . بدین ترتیب جایگاهها در منافع کل برند شریک شده و میتوانند  در توسعه برند مشارکت داشته و هم از منافع این توسعه بهره مند باشند.
  • ایجاد ساز و کار حمایتی شبیه به شرکت ملی پخش در مراحل ابتدایی قبل از افزایش فروش برای جایگاههایی با فروش پایین . در ادامه میتوان با برنامه های بازاریابی قوی فروش این جایگاهها را افزایش داد.
  • ایجاد خط اعتباری خرید برای جایگاهداران . این امر باعث کاهش هزینه های سرمایه درگردش آنها توسط شرکت های برند میشود.
  • ایجاد زیر ساخت تامین مالی بین جایگاههای یک برند به نحوی که بتوانند با مشارکت درتامین مالی سوخت در جایگاههای پر فروش در سود آنها مشارکت کنند. این مهم از طریق هاب شرکت برند قابل انجام است و بدین ترتیب انتفاع جمعی افزایش می یابد و سهمی از جریان پول در گردش در کل شرکت برند به جایگاه داران تعلق می گیرد.

راه حل های  مدیریتی

  • ایجاد و توسعه بازاریابی سوخت برای جایگاه داران توسط شرکت های برند به منظور افزایش فروش جایگاه که منافعی دو سویه را به همراه دارد .
  • ایجاد و توسعه کسب و کار های جانبی در جایگاهها که میتواند در بازگشت سرمایه سریع تر و سودآوری بیشتر جایگاهها موثر باشد . در تمام دنیا این نوع کسب و کارها هستند که موجب بهبود نرخ بازگشت سرمایه و توجیه پذیر شدن سرمایه گذاری در جایگاههای سوخت میشوند اما در ایران عملا فقط جایگاههای برون شهری به صورت مناسبی از این مدل برای بهبود نرخ سودآوری استفاده میکنند.با توجه به 24 ساعته بودن جایگاهها این موضوع میتواند مورد استفاده در توسعه مدل تجاری فروشگاههای جانبی باشد.
  • با راه اندازی شرکت های خدمات مدیریتی و از طریق ارزیابی سرمایه گذاری های صورت گرفته میزان بازگشت سرمایه هر جایگاه مشخص گردد. اغلب جایگاههای موجود کشور فاقد طرح تجاری و ارزیابی اقتصادی و فنی برای راه اندازی و فعالیت هستند. این امر موجب شده است تا جایگاه داران همواره ارزیابی نادرستی از وضعیت فعلی کسب و کار خود داشته باشند.

راه حل های عملیاتی

  • ایجاد شرکت های مهندسی و ایمنی متخصص پیمانکار که مورد تایید جایگاه داران و شرکت های برند و شرکت ملی پخش باشند و خدمات این حوزه را با اخذ تاییدیه های داخلی و بین المللی ارائه کنند. در شکل گیری این شرکت ها جایگاه داران و شرکت های برند میتوانند به صورت مشترک سرمایه گذاری کنند و از منافع آن منتفع شوند و به خوبی بر آنها نظارت داشته باشند.
  • ایجاد شرکت های تعمیرات و نگهداری که بتواند با نرخ حمایتی امکان ارائه خدمات فنی و مهندسی در قالب تعمیرات و نگهداری را برای جایگاههای عضو یک برند تامین نماید .این امر میتواند شامل تامین قطعات و خدمات تعمیرات و نگهداری گردد.
  • راه اندازی سیستم هایی که بتواند هزینه های مالی و اجرایی جایگاه داران را کاهش دهد . مانند دیسپنسرهای فول اتوماتیک که نیاز به نیروی انسانی را به یک چهارم در جایگاهها کاهش میدهد . این به معنی صرفه جویی بسیار زیاد در هزینه ها و افزایش نظارت جایگاه داران بر سرمایه و کسب و کار است .این امر میتواند به صورت سرمایه گذاری BOT یا در قالب قراردادهای اجاره به شرط تملیک، توسط شرکت های برند صورت گیرد و بعد از بازگشت سرمایه منافع آن به صورت کامل به جایگاه داران تخصیص یابد.

راه حل های حقوقی و قانونی

  • ایجاد اطمینان و شفاف سازی در خصوص حفظ و احترام به مالکیت جایگاه داران در خصوص مالکیت جایگاه .  شرکت برند باید این اطمینان را ایجاد کند که  هیچ گونه سهم و یا حقی در این مالکیت ندارد . این مهم از طریق عقد قرارداد و برگزاری رویداد های معرفی و آشنایی با قراردادهای حقوقی شرکت های برند مقدور است .
  • برای جلوگیری از کاهش فروش سوخت در جایگاهها میتوان از طریق دستور العمل های احداث جایگاه و رعایت حریم هر جایگاه به صورت یک توافق بین شرکت های برند و شرکت ملی پخش اقادام کرد. با این روش  نگرانی جایگاه داران فعلی در خصوص کاهش فروش ناشی از افزایش مجاری عرضه را مرتفع نمود.